Stabat mater

Stabat mater dolorosa
juxta crucem lacrimosa
dum pendebat filius.

Cuius animam gementem,
contristantem et dolentem
pertransivit gladius.

O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta
mater unigeniti.

Quem merebat et dolebat,
dum videbat et gerebat
penas nati incliti.

Quis est homo qui non fleret
matrem cristi si videret
in tanto supplicio?

Quis non potest contristari
piam matrem (or matrem cristi) contemplari
dolentem cum filio?

Eya mater fons amoris
me sentire vim doloris
fac ut tecum lugeam.

Fac ut ardeat cor meum
in amando cristum deum
ut sibi complaceam.

Stabat mater rubens rosa,
juxta crucem lacrimosa
videns ferre criminosa
nullum reum crimine.

Et dum stetit generosa
juxta crucem lacrimosa (or dolorosa)
plebs tunc canit clamorosa :
‘Crucifige! Crucifige!’

O quam gravis illa pena
tibi virgo pene plena,
commemorans preamena
jam versa in mesticiam.

Color erat (or Colorose) non inventus
in te mater dum detentus
stabat natus sic contentus
ad debellandum sathanam.

Per hec nata preamata
natum tuum qui peccata
delet cuncta perpetrata
(deprecare) dulciflue.

Ut nostra tergens ingrata
in nobis plantet firme grata
per quem dando prelibata
prestet eterna requie.
Amen.